Mostra el registre d'ítem simple
Arquitectura en modo de distracción: ocho tomas sobre Playtime de Jacques Tati
dc.contributor.author | Ockman, Joan |
dc.date.accessioned | 2012-03-23T14:38:03Z |
dc.date.available | 2012-03-23T14:38:03Z |
dc.date.issued | 2011-12 |
dc.identifier.citation | Ockman, Joan. Arquitectura en modo de distracción: ocho tomas sobre Playtime de Jacques Tati. "DC PAPERS: revista de crítica y teoría de la arquitectura", Desembre 2011, núm. 21-22, p. 11-34. |
dc.identifier.issn | 1887-2360 (versión electrónica) |
dc.identifier.issn | 1139-5559 (versión papel) |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/2099/11864 |
dc.description.abstract | La oscuridad, la inquietud y la calidad de la dislocación de la relación entre el cine y la arquitectura son revelados por su opuesto, de forma divertida, en la secuencia del principio del filme Playtime de Jacques Tati, en la cual un hospital y un aeropuerto son vistos como sinónimos arquitectónicos. La ciudad visitada desde este aeropuerto-hospital, situada en la periferia de París, sirve ahora como substituto de la experiencia real de París. Buscar diferencias sólo sirve para advertir su divertido juego, desestabilizador, de semejanzas recogido en este ensayo. |
dc.description.abstract | ENG: The dark, disquieting, and dislocating quality of the relationship between film and architecture is revealed in its opposite light, amusingly teased out, in Jacques Tati’s opening sequence to the film Playtime, in which hospital and an airport are seen as architecturally synonymous. The city that this airport-cum-hospital serves is itself, in the periphery of Paris that now substitutes for the real experience of Paris. The overlay of seeming differences only serves to point out their amusing, if unsettling, similarities gathered in this essay. |
dc.format.extent | 23 p. |
dc.language.iso | spa |
dc.publisher | Escola Tècnica Superior d'Arquitectura de Barcelona. Departament de Composició Arquitectònica |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Spain |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/es/ |
dc.subject | Àrees temàtiques de la UPC::Recursos generals::Cinematografia |
dc.subject | Àrees temàtiques de la UPC::Arquitectura::Composició arquitectònica::Teoria i estètica arquitectòniques |
dc.subject.lcsh | Architecture and film |
dc.subject.lcsh | Architecture, Modern -- 20th century -- France -- Paris |
dc.subject.lcsh | Architecture -- Aesthetics |
dc.subject.other | París |
dc.subject.other | Distracción |
dc.subject.other | Tati, Jacques |
dc.subject.other | Monsieur Hulot |
dc.subject.other | Espectáculo |
dc.subject.other | París |
dc.subject.other | Arquitectura |
dc.subject.other | Cine |
dc.subject.other | Vidrio |
dc.subject.other | Play |
dc.subject.other | Distraction |
dc.subject.other | Spectacle |
dc.subject.other | Architecture |
dc.subject.other | Film |
dc.subject.other | Glass |
dc.title | Arquitectura en modo de distracción: ocho tomas sobre Playtime de Jacques Tati |
dc.title.alternative | Architecture in a Mode of Distraction: Eight Takes on Jacques Tati’s Playtime |
dc.type | Article |
dc.subject.lemac | Arquitectura en la cinematografia |
dc.subject.lemac | Arquitectura moderna -- S. XX -- França -- París |
dc.subject.lemac | Arquitectura -- Teoria i estètica |
dc.identifier.dl | B.55162-2006 (versión electrónica) |
dc.identifier.dl | B.41.865-1998 (versión papel) |
dc.description.peerreviewed | Peer Reviewed |
dc.rights.access | Open Access |
local.citation.author | Ockman, Joan |
local.citation.publicationName | DC PAPERS: revista de crítica y teoría de la arquitectura |
local.citation.number | 21-22 |
local.citation.startingPage | 11 |
local.citation.endingPage | 34 |
local.ordre | 6 |
Fitxers d'aquest items
Aquest ítem apareix a les col·leccions següents
-
2011, núm. 21-22 [21]
El cine como pretexto