Incorporación de micro/nanoesferas en poliésteres degradables y su influencia en procesos de cristalización
Visualitza/Obre
Estadístiques de LA Referencia / Recolecta
Inclou dades d'ús des de 2022
Cita com:
hdl:2099.1/15306
Tipus de documentProjecte/Treball Final de Carrera
Data2012-02
Condicions d'accésAccés obert
Llevat que s'hi indiqui el contrari, els
continguts d'aquesta obra estan subjectes a la llicència de Creative Commons
:
Reconeixement-NoComercial-SenseObraDerivada 3.0 Espanya
Abstract
En el presente proyecto se ha estudiado un nuevo poliéster degradable que puede
prepararse a partir de fuentes renovables, el poliéster 9,9, prestando atención a su síntesis,
caracterización fisicoquímica y estudio de su proceso de cristalización. Por otra parte, se ha
considerado la posibilidad de preparar nanoesferas de silica funcionalizadas para su
utilización como agente reforzante del poliéster 9,9.
La síntesis del polímero se efectuó mediante una policondensación térmica utilizando 1,9-
nonanodiol y ácido azelaico. Las condiciones de reacción (temperatura, tiempo, exceso del
reactivo más volátil) se variaron para encontrar las más idóneas para alcanzar un peso
molecular típico de una polimerización por condensación. El polímero se caracterizo
mediante GPC y espectroscopias de IR y RMN. La cristalización del poliéster se estudió
mediante microscopia óptica, que permitió observar la morfología característica, determinar
la densidad de nucleación y la velocidad de crecimiento. La evolución de los parámetros
morfológicos como espaciado interlamelar, espesor cristalino y espesor amorfo se siguió
mediante difracción de rayos X utilizando radiación sincrotrón.
Se obtuvieron micro/nanopartículas de sílica de tamaño homogéneo y bien diferenciado,
utilizando tetraetilortosilicato como precursor. Las partículas tras ser caracterizadas fueron
funcionalizadas con (3-aminopropil)trimetoxisilano. El análisis XPS permitió determinar la
presencia de nitrógeno en la superficie de las micro/nanoesferas preparadas.
El grupo amina de las esferas funcionalizadas se consideró apto para reaccionar con el
monómero de ácido azelaico, por lo que en una última etapa se prepararon composites
mediante una polimerización in situ en presencia de los distintos tipos de partículas de
sílica preparadas (e.g. micro / nano, funcionalizadas / sin funcionalizar).
TitulacióENGINYERIA QUÍMICA (Pla 2000)
Fitxers | Descripció | Mida | Format | Visualitza |
---|---|---|---|---|
PFC. Gonzalo López Sánchez.pdf | Memoria | 3,795Mb | Visualitza/Obre |